Het eten in de Sinaļ

Het eten op Noordkamp en Zuidkamp was goed geregeld. In de MDF (Multinational Dining Facility), het zogenaamde kamprestaurant, was zo goed als alles te krijgen wat de internationale hartjes begeerden. Wat dacht je bijvoorbeeld van een ontbijtje met worstjes, spek en witte bonen in tomatensaus? Erg lekker na een nacht werken!

Een waar eetparadijs zo'n lopend buffet waar je voor niks en zo vaak je maar wilt mag opscheppen. Hoogtepunten waren o.a.: donuts, ijs en mijn favoriet: "Grilled Steak to order". Doordat ik veel met gewichten trainde kon ik daar wel een kilo van op! Ik kan me de verbaasde gezichten van de "opscheppers" die me voor de zoveelste keer zien terugkomen voor meer, nog bijzonder goed voor de geest halen...

Voor zo ver ik weet bestond het keukenpersoneel volledig uit lokale bevolking, ook wel "Gippo's" genoemd. Deze Egyptenaren verstonden hun vak, je vergat gewoon dat je in een militaire eetzaal zat te eten. Dat was echt wel anders bij de landmacht. Voor de Egyptenaren is dik zijn een statussymbool; hoe dikker hoe een succesvoller man je bent. Nu was er tijdens mijn "Tour of Duty" een kok die wel heel erg succesvol was, de beste man is dan ook als een koning gestorven aan een hartinfarct...

Ik hoorde mijn collega's die veel tijd op de SCC's moesten doorbrengen weleens klagen dat ze het stukken minder hadden. Toch weet ik dat het menu op de Colombiaanse SCC's nog best wel variatie had: dan weer kip met rijst, dan rijst met kip, soms gewoon rijst en dan weer eens een dagje alleen kip...


Zie je hieronder geen bescheiden reclame staan, dan vul je mijn site budget niet aan...

    
Deze postzegeltjes geven een kleine indruk van de MDF, het zijn stills van een stukje VHS-video.


De ijscoman, de vaste afsluiting van een stevig potje schransen.

Bij hem kon je kiezen uit diverse smaken schep ijs, een cornetto of een choco-ijsje (een soort goedkope Magnum). Deze Egyptische ijscoman was altijd in voor een praatje. Om het contact wat te vereenvoudigen hebben een collega en ik hem wat Nederlandse woordjes geleerd. De cornetto heette in het vervolg "Pierewiet" en het choco ijsje "Hanesteel". Telkens als wij in de buurt van de ijscoman kwamen hoorden wij hem al van verre roepen: "Pierewied Gannestil!".

Ik heb in die tijd zoveel ijs gegeten dat ik op het laatst alleen nog maar conserveringsmiddelen proefde.

Ik zou graag willen weten of de ijscoman na rotatie 36 nog steeds Pierewietjes en Hanestelen verkocht :-)