In den beginne...

In den beginne was er alleen zand, zon en hitte op de plaats waar later Noordkamp "El Gorah" verrees. In de latere "Gippo-kazerne" bij de ingang van Noordkamp zaten toen nog Israëli's. Deze maakten voornamelijk gebruik van tenten en hier en daar een houten barak.

Heeft iemand nog een mooie foto van de Sinaï zandbak? Deze foto is in 1988 gemaakt onderweg van Noordkamp
naar de Egyptische grens. Het betreft hier geen MFO barak maar een hutje van de plaatselijke bevolking.

De eerste zending Nederlandse militairen, de kwartiermakers, hield zich voornamelijk bezig met mijnen ruimen, primitieve barakken opzetten en afrasteren van het te gebruiken gebied. Dit laatste geschiedde met behulp van houten paaltjes met stenen en touw.

De kwartiermakers ondervonden regelmatig hinder van de nog aanwezige Israëlische militairen ondanks het feit dat deze zich in grote getale aan het terugtrekken waren. Zo mochten de Nederlanders bijvoorbeeld geen Nederlandse vlag plaatsen. De eerste drie dagen moesten de Nederlanders het ook zonder wapens stellen, bij aankomst op het vliegveld van Tel aviv moesten deze ingeleverd worden. Na onderhandelingen met de Nederlandse ambassade werden deze wapens enkele dagen later alsnog nagezonden. Pas op het einde van rotatie twee werd de Sinaï woestijn door Israël officieel aan de MFO overgedragen.

Het eerste transport vond plaats met auto's geleend van Unifil, anderhalve maand later, zo rond 15 mei, kreeg de MFO beschikking over eigen auto's. Het water moest nog gehaald worden in El Arish, de aan de kust gelegen hoofdstad van de Sinaï.

De bouw van de SCC's is vrijwel gelijk met die van Noordkamp begonnen, de Australianen verzorgden het transport door de lucht met Huey helikopters (de overbekende Nam-helikopters).

In 1988 ging het gerucht dat de start- en landingsbaan van de "Trans-all" slechts een overblijfsel was van een hypermodern ondergronds vliegveld van de Israëli's. Begin 1982 was hier echter geen enkel spoor van aanwezig... De luchtmachtbasis van de Israeli's heette Eitam.

Met dank aan Henk Visser, rotatie één, voor zijn medewerking aan het interview.