Muziekakkoorden

Het akkoord der akkoorden, wie is er niet groot mee geworden?
Aan een majeurakkoord wordt een vrolijke klank toegeschreven.

De eerste variatie op C majeur. Een zeer groot deel van de liedjes is goed met uitsluitend majeur- en mineurakkoorden te spelen.
Aan een mineurakkoord wordt een droevige klank toegeschreven.

Met dit akkoord kan wat spanning aangebracht worden, dit akkoord is goed op te lossen in het majeurakkoord.

Net als de sus4 versie bedoeld om er wat spanning in te brengen. Csus2 gebruikt dezelfde drie tonen als Gsus4. Voor het benoemen kijk ik dan naar de meest linker toon.

Dit akkoord waarbij de vijfde toon verhoogd is naar g#, wordt vaak gebruikt om de spanning op te voeren. Er zitten overal drie halve tonen tussen de tonen van dit akkoord. Een C+ is dus ook een E+ en een G#+

Een droevig Bluesakkoord? In de Blues komt hij niet veel voor, toch wordt dit akkoord veel gebruikt, een C mineur met een extra 7e toon.

Dit is een eenvoudig Jazzakkoord, een C majeur met een extra echte 7e toon, dit in tegenstelling tot de C7 waarbij de extra 7e verlaagd is. Je kunt dit akkoord ook zien als een C met een Em akkoord.

Dit akkoord kan je ook zien als een C met een Am akkoord.

Geen verhaaltjes bij deze...

Een exotisch en typisch "net voor de climax" akkoord. Er zitten overal twee halve tonen tussen de tonen van dit akkoord. Een Cdim7 is dus ook een D#dim7, F#dim7 en een Adim7.

Een complex Bluesakkoord. Een C7 met een extra 9e toon, de d, welke ook de tweede toon genoemd zou mogen worden. De benaming van dit akkoord is in ieder geval niet C79, wat ik gekozen zou hebben...

Ik weet dit akkoord niet eens te benoemen... Een C7 met als extra een verlaagde negende, een c# in plaats van een d.

Een C met een toegevoegde negende. Ook als toegevoegde tweede is dit een leuk akkoord om wat ruwe randjes aan een liedje toe te voegen.